09-08-2014 – Bezoek aan Fitri
Tijdens ons bezoek aan de Sampoo Kong tempels is er iets gebeurd waar ik nog niet eerder over gesproken heb. Niet omdat het geheim is ofzo, maar het is zeker wel heel bijzonder.
Toen Siti en de meiden Yaniie en Leni even alleen aan het rondlopen waren en Albert en ik dat ook aan het doen waren, kwam Albert in gesprek met een mevrouw. Haar naam was ibu (wat moeder betekend in het Indonesisch) Sophia. Zij was daar bij de tempels met haar dochter Fitri en ze was opzoek naar een leuke man voor haar dochter van 27. Albert zei natuurlijk dat hij al getrouwd was, en gelukkig ook. Maar hij wist natuurlijk nog wel iemand die nog niet getrouwd was… Marky.
Dus ik kwam erbij staan en zag in een flits Fitri voorbij komen lopen met een grote zonnebril op. Ik heb het zelf niet gezien, maar Albert zei dat ze snel een foto van me gemaakt had.
We raakte een beetje aan de praat en Albert vertaalde wat Sophia te vertellen had. Ik was best nieuwsgierig geworden, dus ik heb haar adres gekregen. We spraken af dat ik nog langs zou komen, maar niet precies wanneer.

Albert en ik bespraken dat als ik haar zou willen zien dat ik dan maar het beste gelijk die avond lang kon gaan. Dus na het eten heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben naar haar adres afgereisd per taxi. Uiteraard alleen. Toen ik daar aankwam, was er helaas niemand thuis. Dus heb ik met de taxi chauffeur wat buren opgetrommeld en die wilde gelijk van alles weten, maar waren uiterst behulpzaam. Ik vertelde natuurlijk niet hoe het precies zat, maar wel dat ik een vriendin wilde bezoeken, die ik al een half jaar kende. Maar ja.. ik viel toch wel door de mand, want ik wist haar naam niet. Ik moest alleen vragen naar ibu Sophia. En die kende de mensen wel. Om toch te laten weten aan de familie dat ik langs was geweest, heb ik een foto van mezelf laten maken samen met wat buren en heb ik mijn Indonesische nummer gegeven. Ik heb het nummer gekregen van haar vader.

Omdat er dus niemand was, heb ben ik weer teruggereden naar het Gumaya Hotel.

Nu terug naar 09-08-2014:
Omdat ik toch wel nieuwsgierig was geworden naar Fitri en ik inmiddels al contact had met haar oudere zus Ratna die momenteel in Frankrijk zit voor haar studie en in Milaan woont met haar man, heb ik het telefoonnummer van Fitri gekregen. Ratna en ik hebben een paar dagen wat op Whatsapp en via sms zitten babbelen over haar.
Fitri is een verlegen jonge dame van 27 jaar. Ze heeft haar eigen kleine bedrijfje… een klein restaurantje in een shopping mal van Semerang.
Omdat er ondertussen ook al contact was via sms tussen Fitri en mij, hebben webesproken dat het toch wel leuk zou zijn om elkaar nog een dagje te ontmoeten en dus zien. De enige mogelijkheid die ik nog had was zaterdag 9 augustus, omdat ik de volgende dag zou afreizen naar Bali. Ds zo gezegd, zo gedaan.
Ik wilde natuurlijk wel zeker weten dit keer dat ze thuis waren. Dus heb hier hele duidelijke afspraken over gemaakt. Vrijdag nog even snel iets gekocht voor haar. Een lekkere douchcreme. En Zaterdag van Japara teruggereisd via een travel taxi naar Semarang en daar in het Hotel Indrapasta ingecheckt. Ik zou eerst naar het betere …. Hotel. Maar dat was vol. Dus heeft een becak mij een paar honderd meter verder naar eerder genoemd hotel gebracht. Niet super, eigenlijk een beetje ranzig, maar voor 240.000RP (15 euro) voor een nachtje best voor een keer te doen.
Ik heb mijn spullen gedumpt en ben in een bestelde taxi gesprongen en ben wederom afgereisd naar het huis. Dit keer stond ibu Sophia mij al op te wachten en ik werd warm verwelkomt. De broer van Fitri was ook thuis en hij sprak gelukkig redelijk goed Engels.

We praten even wat en even later kwam Fitri de kamer binnen. Een leuke goedlachse, best verlegen dame die blij was dat ik er was.Ze ad dit keer speciaal voor mij een vrije dag opgenomen om mij te zien. En dat betekend dus, dat haar zaak op dat oment gesloten is. Maar ze vertelde me dat ze nu zondag zou werken
 Ik heb eerst wat gedronken en aan de koekjes gezeten. We hebben wat gepraat over van alles en Fitri moest steeds lachen als ik haar aankeek. Ze vond me zichtbaar leuk.
We hebben even later een heleboel foto’s gemaakt. Eerst beneden en later ook boven op haar slaapkamer. Daar hebben we ook samen met haar broer wat zitten kletsen.
Het was inmiddels tijd om wat te gaan eten. En dat hebben we gedaan met haar vader, moeder en broer. We zijn naar een heel sfeervol visrestaurant gereden en hebben daar op een Indonesische manier, zittend op de grond aan een lage tafel, lekker zitten eten.

Fitri en ik zijn later daar op de houten loopbruggen die omringd zijn met water wat rond gaan lopen. De sfeer was erg romantisch. Op een zeker moment kwam haar broer ons melden dat we de verkeerde rekening hadden gekregen. In plaats van 250.000RP moesten we 416.000RP betalen. Ik had net bijna de hele andere rekening betaald, wat ik eigenlijk niet zo netjes vond, omdat ik vind dat je dat op zijn minst wel van te voren even kunt afspreken, at de bedoeling is. Daarom heb ik haar broer op een vriendelijke nette manier uitgelegd, dat ik het wel zou waarderen dat we de rekening nu zouden delen. Dat vond hij goed en dat had hij aan Fitri doorgegeven. Dus Fitri betaalde de andere 200.000RP.

Na het eten zijn we nog op een berg geweest met een mooi uitzicht en op de terugweg naar mijn hotel wilde haar vader mij nog even de begraafplaats laten zien van alle gesneuvelde militairen uit Nederland, die in 1949 gevochten hebben in de oorlog in Indonesie. Dat was wel indrukwekkend.
Toen we bij het hotel aankwamen, heb ik mijn kamer laten zien en hebben we daar nog even wat gepraat. Vader stelde voor om mij de volgende ochtend weg te brengen naar het vliegveld van Semarang. Ik vertelde de goede man dat hij dan wel om 7.00 uur er moest zijn. Ik had namelijk voor zondagochtend een taxi besteld via het hotel. Deze heb ik afgezegd.
De volgende ochtend stond hij er iets voor 7 uur en Fitri en haar moeder Sophia waren ook mee gekomen. Konden we elkaar toch nog even zien. We zeiden elkaar gedag en ik ben toen in gaan checken.
We houden contact via sms, Whatsapp en e-mail. Of het wat gaat worden weet ik nog helemaal niet. Maar het is zeker een leuk contact wat ik niet wilde laten schieten. Daarom vond ik het ook belangrijk haar nog even te zien voordat ik naar Bali zou gaan. Want vanuit Bali zal ik gaan terugvliegen via Jakarta naar Amsterdam, Nederland op 16 augustus a.s.