Indonesië - Java en Bali

08-08-2014 – Dag in Pekalongan bij familie van Siti en Albert

Zoals eerder vermeld, zijn onze plannen gewijzigd. We hebben nog een nachtje doorgebracht in het Japara Beach Hotel en vandaag zijn we afgereisd naar de stad Pekalongan, waar we een bezoek brengen aan de broer van Soyoto, dus een oom en tante van Siti in het dorpje Kajen kampun Kenbon.
Het idee was gerezen om dit keer eens de bus te pakken. Leuk, maar zolang de bus rijdt. Zoals bij zoveel dingen in Indonesie, is het begrip ‘Morgen is er weer een dag’, hier ook weer van toepassing. De bus vertrekt namelijk niet eerder dan dat hij vol is en dat kan dus best een half uurtje duren.
Toen we eenmaal reden, kwam het plotseling bij d chauffeur op dat het tijd was om ich even tot Allah te richten en hij zette de bus aan de kant van de weg in een klein plaatsje en ging even bidden. Dit duurde ongeveer en half uur. In de bus vol met mensen begon de temperatuur natuurlijk al op te lopen. Het werd inmiddels zo heet, dat wij en nog een paar mensen besloten om maar uit de bus te gaan en ander vervoer te regelen. Gelukkig was dit niet echt nodig, omdat de goed man al weer aan kwam lopen. Dus wij weer snel de bus in. Op naar Pekalongan dan maar. Omdat de chaffeur zich toch een beetje schuldig voelde, ging hij daarom extra hard rijden. Lekker windje, maar ook best wel gevaarlijk.
We zijn op een gegeven moment uitgestapt en hebben 2 bacaks gergeld. Dat wil zeggen, voor mij was de eerste en op de tweede moesten Siti en Abert nog even wachten. Ik ben alvast gegaan en toen ik vlakbij het dorp was, stond daar Yaniie met haar brommer al op mij (ons) te wachten. Zij begeleide mij naar haar huis.
Omdat ik de eerste was die aankwam, werd ik door Yaniie bijzonder hartelijk ontvangen. Er werd gelijk van alles op tafel gezet en kreeg lekkere siroop (sinas smaak) met ijs en we hebben even met zijn tweetjes zitten kletsen. Ook door vader en moeder werd ik heel hartelijk  ontvangen.
Toen Albert en Siti aankwamen waren we compleet. We hebben gezellig eerst gezamenlijk bijgepraat. Daarna zijn we de familie in de buurt afgegaan, beginnend bij Oma en zo verder langs andere familie. Dat was erg leuk. Er zijn bij de verschillende bezoeken en andere momenten ook veel foto’s gemaakt. Yaniie had vandaag erg vee aandacht voor mij, en dat vond ik erg fijn. We hebben samen veel leuke momenten gehad en deze zijn ook vastgelegd op foto, beeld en geluid. Want Albert heeft ons stiekem ook gefilmd. Daar ben ik hem natuurlijk erg erkentelijk voor. J
Toen we van de bezoeken terugkeerden, was de jeugt uit dedorp (waar natuurlijk ook vele nichtjes en neefjes van Siti bij waren) niet ontgaan dat er twee blanken kerels op bezoek waren in hun dorp. Dat gebeurd dus eigenlijk nooit. Daarom schaarde bijna alle jeugd en kinderen zich bij elkaar en wilde eigenlijk iedereen wel met ons op de foto.  Natuurlijk werd er het nodige afgelachen en bijgepraat met even en nichten, ooms en tantes. Bij sommigen viel het wel op dat Yaniie en ik geregeld elkaar opzochten en bij elkaar stonden.
Op een gegeven moment, zijn we terug gegaan naar Siti’s geboortehuis, waar Albert ook nog foto’s heeft gemaakt van de kamer waar Siti geboren is. Dat is trouwens nu een ruimte met stenen muren, maar in die tijd was die kamer gemaakt van bamboehout.
Een tante van Siti had een tijdje geleden een kindje gekregen en die mocht ik ook even vasthouden. Wat een lief prulleke. Ook daar zijn foto’s van gemaakt.
Toen we terugliepen naar het huis van Yaniie en haar zusje Leni, wilde pa even zijn land laten zien. N flink stuk grond waar o.a. rijst op staat momenteel. Ook hier zijn tussen de percelen steeds opgehoogde looppaden aangelegd. Hier heb ik al eens overheen gelopen op het land van Soyoto en nu dus voor de tweede keer. Maar die ‘dijkjes’ zijn zo smal af en toe en hier en daar moet je ergens over water springen, dat ik daar moeilijk mijn evenwicht kan houden. Gelukkig schoot Yaniie me te hulp en Albert zei later tegen me: ‘Wat ben jij een uitgekookte jongen zeg… Net doen of je hulp nodig hebt… zodat je de hand van Yaniie vast mag houden’. Dit zij hij natuurlijk met een hele vette lach op zijn gezicht, zoals dat Albert alleen kan. Waarop ik hem antwoordde: ‘Ja, dat sla ik natuurlijk niet af he’.
Op het land zijn ook erg leuke foto’s gemaakt. Telkens na een meter of 30 a 40 gelopen te hebben, staat er een soort hut van bamboe, waar je ook heel fijn in kunt gaan zitten met zijn tweetjes of met meer. Dus Yaniie en ik waren geregeld in een hutje te vinden. Een keer zaten er kinderen achter, die je steeds probeerden te plagen door achter je rug je te tikken. En steeds als ik omkeek, doken ze snel weg.
We zijn weer teruggelopen naar het huis en Moeder, Yaniie en Leni zijn toen voor het eten gaan zorgen. Dit keer was Leni trouwens zonder hoofddoekje. Ik had ze eerst niet herkend. Maar leuk dat ik haar ook nog zo gezien heb. De vorige keer vroeg namelijk voor de grap op ze haar hoofddoek een keer voor me af wilde doen. Dit, omdat ik benieuwd was naar het haar van haar. Dat kon toen niet.
Na een tijdje vroeg ik me af waar Yaniie was. Omdat ik og een foto wilde maken van haar, Leni en mij. Maar zij waren uiteraard met het eten bezig. Toen Yaniie terugkwam in de eetruimte, kreeg ik geen tijd om te vragen of ze met haar zusje en mij op de foto wilde. Ik werd gelijk door haar aan tafel gevraagd om te eten. Hoezo gastvrij??? Kijk dit bedoel ik nou met zorgzaamheid. Albert die later in de eetruimte kwam kijken vroeg zich af waarom ik hem niet had geroepen. Waarop ik zei ‘Tja.. daar kreeg ik niet de kans voor, sorry jongen’.
Tussen het eten en het afscheid, waren er vele kinderen verzameld voor het huis. Ze kwamen zelfs bijna binnen. Maar dat kan daar allemaal. Ze durfden het in eerste instantie niet te vragen, maar ook zij wilde wel op de foto met de twee blanken knapen uit Belanda (Nederland). Albert en ik zijn samen of apart met hele hordes kinderen tegelijk op de foto geweest. Een jongentje zei tegen me dat ik we op Wesley Sneijder leek. Haha.. ik zei tgen hem dat Wesley alleen nog veel kleiner is dat ik.
Wat me weer is opgevallen is, dat de kinderen en tieners hier nog echt kinderen en jongens en meisjes zijn. Er zit totaal geen kwaad in. Ze willen allemaal vrienden met je zijn. Dat is in Nedrland en Europa wel anders vaak. Daar zijn kinderen soms al volwassen op hen twaalfde.
De familie had heel erg goed gezorgd en na het eten was er dan nog een fotomoment voor ons drieen. Kort hierna hebben we uitgebreid afscheid genomen van de familie, vader en moeder en de twee meiden. Ik vertelde tegen Yaniie’s vader dat ik het fijn vond om zijn gast te zijn vandaag en dat ook zo tegen haar moeder. Dat werd erg gewaardeerd en volgens Albert en Siti ben ik goed bij hen overgekomen. Ik heb Leni een hand gegeven en gezegd dat ik het heel leuk vond haar ontmoet te hebben. Dat ik gauw eens terugkom en dan beter met allemaal wil kunnen praten in het Indonesisch. Dat vond ze heel leuk. Tot slot heb ik van de liefste van allemaal afscheid genomen, Yaniie. Heb haar een knuffel en 3 kussen gegeven en gezegd dat ik hard ga werken aan mijn Indonesisch, dat ik haar gauw in Bali al zal schrijven en haar dan ook de overige foto’s zal mailen. Ze zei of ik voorzichtig wilde zijn op Bali. Ik zei dat ik dat zeker zal doen.
De taxi was inmiddels gearriveerd en de kinderen stonden nog allemaal buiten. We zijn daarom ongekend uitgezwaaid. Fantastisch om dit mee te maken!
Eenmaal terug in ons hotel, hebben we nog even nagepraat en heb ik mijn was opgehaald die ik de vorige dag had ingeleverd en ben ik gaan slapen. Terugdenkend aan een dag die ik nooit meer zal vergeten.
 
10-08-2014:
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets op de website heb gezet. Het schrijven van hierboven heb ik gisterenavond, 09-08 geschreven. Het verslag van gisteren, 09-08 al ik vanavond schrijven. Dan zal ik schrijven over mijn ontmoeting met Fitri, die ik in Semarang tegen het lijf liep bij de Chinese tempels Sampo Kong.
Inmiddels ben ik aangekomen op Bali. Toch nog best een hele reis, ook al is het maar een uurtje vliegen. Ik was er ongeveer rond 12.00 uur en ben vanmorgen om 07.00 uur vertrokken. Nu net wat spullen uitgepakt en dadelijk even zwemmen. Morgen staat er een tour op de planning door een deel van het prachtige eiland Bali.